Ανοιγοκλείνω το στόμα σαν να περιμένω μεταγλώττιση ν’ ακουστώ και δεν καταλαβαίνω χριστό! Και δεν ξέρω ούτε που πρέπει να απευθυνθώ ούτε ποιον προσπαθώ να κοροϊδέψω.


Αλήθεια νομίζω θα λιγοστέψει η ανάσα μου, θα συρρικνωθεί το κεφάλι μου..τα χέρια μου..τα πόδια μου… θα γίνω νομίζω μια μικρή κουκίδα στο πάτωμα. Θα στριφογυρίζω ανάλογα με την φορά του αέρα και που και που θα σκαλώνω σε κάτι τραχύ. Κι ύστερα θα με διώχνουν πάλι όλα όσα δεν μπορώ να ελέγξω.
Και ξαφνικά θα μεγαλώνω .Θα μεγαλώνω τόσο που κανένας άνεμος δεν θα μπορεί να με κουνήσει .Θα γίνω νομίζω ο μεγαλύτερος γίγαντας του κόσμου. Θα μένω στάσιμη να κοιτάω τις βάρκες που φεύγουν και που και που θα ξεμουδιάζω με όνειρα. Κι ύστερα θα με καρφώνουν πάλι όλα όσα δεν μπορώ να ελέγξω.
Και μετά νομίζω θα γίνω εγώ. Ακριβώς ό, τι ήμουν και πριν. Ό, τι είμαι και τώρα. Στροβιλίζομαι στον αέρα όταν ερωτεύομαι και κουλουριάζομαι στην θλίψη όταν πονάω. Ταξιδεύω μέσα σε βάρκες που κοιτάω να φεύγουν. Μεγαλώνω και μικραίνω. Ψιθυρίζω μπαλάντες και αρνούμαι να αρνηθώ. Μα κάνω όνειρα.. και γελάω δυνατά με όσα δεν μπορώ να ελέγξω!