Διαλέγω εικόνες.
Αράζω σε λύπες, δαμάζω χαρές
Ψυχή μου αλήτρα μεθάς με το χθες
Στο μέλλον γυρίζεις, ποιο δάκρυ ξορκίζεις ;

Αλήθεια ή ψέμα, δεν ξέρω στ’ αλήθεια
Φωτίζω την νύχτα να πεις παραμύθια
Να φύγεις, να μείνεις, ξανά να επιστρέψεις
Του χρόνου την μάσκα δειλά να φορέσεις

Βάζω στα κύματα φωτιά να μην ξεγελαστείς
Φυσώ τα σύννεφα μακριά, μην τύχει και βραχείς
Έλα και δώσε μουσική σ’αυτό το πρωϊνό
Στάσου και κάνε μια ευχή με βλέμμα καθαρό
Να φύγουμε από δω…

Aλλάζει ο καιρός και η πορεία πάντα ίδια
Σημάδια από στάχτη σε παιδικά παιχνίδια
Σκορπάω εικόνες, μαζεύω στιγμές
Το τέλος του δρόμου γεμίζω στροφές

Θυμίζεις καληνύχτα, σε λέω καλημέρα
Σκόνη μαζέψαν τα όνειρα, γυρεύω τον αέρα
Γυρνάω τους δείκτες να προλάβω τη μοίρα
Στου κόσμου τη γύρα νομίζω σε είδα.

Ανέβηκε ψηλά και έφτιαξε ένα κάστρο
έκανε μουσική όλες του τις στιγμές
λόγιοι, ανόητοι, πρίγκηπες και λεπρές
του φερναν δώρα απαίσια σε ψεύτικες γιορτές.

Εκείνος δεν μιλούσε, μονάχα τραγουδούσε
κι όλο μακριά κοιτούσε σαν να τανε παιδί
Πότε τα παρατούσε κι αλλιώτικα μετρούσε
τον χρόνο το μπαγάσα που του μπηγε καρφί.

Αλήτευε, γελούσε, στα σκοτεινά γυρνούσε
φώναζε την σιωπή του αιώνια μοναξιά
Δείλιαζε και φοβόταν, με λάσπες λερωνόταν
κι έπαιρνε απ΄το τσιγάρο μεγάλη ρουφηξιά.

Άλλαζε με τα χρόνια, σαν να τανε κρυψώνα
ασφάλεια ζητούσε σ'αλλόκοτα κορμιά
κι έψαχνε την ουσία, στυγνή λεηλασία
σ'ότι τον μαρτυρούσε και του δινε φτερά.

Μια νύχτα σαλεμένος, δοκίμασε να φύγει
περπάτησε με θάρρος στης λήθης τα στενά
Κρύωνε και πονούσε, μ'αγγέλους συζητούσε
μα τ'άγρια θηρία δεν τον τρομάζαν πια.