Ανέβηκε ψηλά και έφτιαξε ένα κάστρο
έκανε μουσική όλες του τις στιγμές
λόγιοι, ανόητοι, πρίγκηπες και λεπρές
του φερναν δώρα απαίσια σε ψεύτικες γιορτές.

Εκείνος δεν μιλούσε, μονάχα τραγουδούσε
κι όλο μακριά κοιτούσε σαν να τανε παιδί
Πότε τα παρατούσε κι αλλιώτικα μετρούσε
τον χρόνο το μπαγάσα που του μπηγε καρφί.

Αλήτευε, γελούσε, στα σκοτεινά γυρνούσε
φώναζε την σιωπή του αιώνια μοναξιά
Δείλιαζε και φοβόταν, με λάσπες λερωνόταν
κι έπαιρνε απ΄το τσιγάρο μεγάλη ρουφηξιά.

Άλλαζε με τα χρόνια, σαν να τανε κρυψώνα
ασφάλεια ζητούσε σ'αλλόκοτα κορμιά
κι έψαχνε την ουσία, στυγνή λεηλασία
σ'ότι τον μαρτυρούσε και του δινε φτερά.

Μια νύχτα σαλεμένος, δοκίμασε να φύγει
περπάτησε με θάρρος στης λήθης τα στενά
Κρύωνε και πονούσε, μ'αγγέλους συζητούσε
μα τ'άγρια θηρία δεν τον τρομάζαν πια.